Al vanaf heel jong was mijn liefde voor de fotografie boven komen borrelen, als klein kind al probeerde ik met mijn eenvoudige camera, natuurlijk met fotorolletjes, toch weer net iets andere foto’s te maken dan hoe andere dat deden, iets minder “camping/familiekiekjes”.
Later “kakte” dat allemaal een beetje in, de kroeg ontdekken en werken. Eenmaal op de vrachtwagen en internationaal rijden kon ik weer wat fotograferen, nog een tijd “bijzondere” wolken gefotografeerd, helaas kon ik die niet meer terug vinden.
Tussendoor ontdekte ik de videocamera, ook echt leuk om te doen. Veel video’s onderweg gemaakt maar ook van het huwelijk van mijn zus en het huwelijks jubileum van mijn oom en tante. Bewerken deed ik ook zelf, maar als je dat nu terug ziet denk je ook dat die kwaliteit héél “kinderlijk” was vergeleken wat nu allemaal kan.
Nu de camera’s een stuk beter zijn en je niet meer weken op je ontwikkelde rolletje hoeft te wachten is het al een stuk makkelijker geworden. Het ontwikkelen koste ook geld, en als kleine jonge werd ik al vroeg geleerd dat je zuinig op je geld moest zijn, hierdoor kon het zomaar voor komen dat je rolletje aan het einde van de vakantie nog niet vol was en dit dan gaande weg het jaar volgeschoten werd. Om dus uiteindelijk misschien pas wel rond kerst de laatste vakantie foto’s te bekijken.
Tja de techniek staat voor niets, en kun je nu thuis of direct al zien of de foto gelukt is, een hele vooruitgang.
Door het fotograferen met die fotorolletjes heb ik wel geleerd om de tijd en aandacht te nemen voor het maken van een foto, toen kon de foto meestal niet over als er wat verkeerd gegaan was. Dat komt nu goed van pas, vooral bij de macro en product foto's, alles moet kloppen, en toch zie je vaak later nét dat éne dingetje dat beter had gekund...